De restauratie van de Kepelse Meule  

​

Er zijn in de loop der jaren meerdere plannen geweest om de "Kepelse Meule" te restaureren, eerst inclusief de eerder rond 1920 verwijderde wieken maar dat bleek geen haalbare kaart te zijn en later is gekozen om de molen  in de huidige vorm te restaureren en zo dit tijdsbeeld van een industriële elektrisch aangedreven molen intact te laten, dit was ook een voorwaarde van het rijk om de molen aangewezen te krijgen als rijksmonument. Hiernaast een link naar wat briefwisselingen die uiteindelijk tot de restauratie van de molen in 2011 hebben geleid. Gegevens komen  uit het archief van de Stichting Vrijwillige Molenaars Limburg en zijn opgeslagen in het Huis van de Kunsten in Roermond.

Tot 1992 is de Kepelse Meule volop gebruikt voor het reinigen, mengen en malen van graan. Na die tijd bleven de deuren van de molen gesloten en heeft het vocht en daarmee introductie van allerlei schimmels het hout op cruciale delen aangetast. De trappen en de vloeren waren zo slecht dat de toegankelijkheid een risico voor de bezoeker betekende.  

In 1996 kocht de gemeente Roermond de molen met bijbehorende gebouwen met het doel de molen en het nabijgelegen terrein (Galgenberg) te behouden voor het nageslacht. Er waren namelijk plannen om hier woningen te bouwen. En ook de molen zou dan aan de sloophamer niet kunnen ontsnappen. 

Stichting Kepelse Meule heeft zich de jaren hierna ingezet voor het behoud en de restauratie van de molen. 

Op 29 mei 2009 werd door wethouder het startsein voor de restauratie van de Kepelse Meule gegeven. De restauratie werd uitgevoerd omdat het hier gaat om historisch erfgoed en een van de laatste voorbeelden van een molen in Nederland waar zowel de restanten van windaandrijving als de volledige elektrische aandrijving nog aanwezig waren.

​